نمادپردازی، امر قدسی و هنر Symbolism, the Sacred and the Arts

نمادهای دینی برگرفته از حقیقت وجود است. از نقطه نظری خاص، خود نماد را می توان زبانی قلمداد کرد که گرچه ذهنی است، ولی می تواند معرف تفکری منسجم و روشن راجع به وجود و عالم هستی باشد. نمادها جهان ساده تفکر ابتدایی را برای ما آشکار می سازند؛ به عبارتی، نمود تفکر دوره ای هستند که کلمات و واژگان ذهنی هنوز شکل نیافته اند. به عنوان مثال، ساخت واژگان معّرف «صیرورت» در تاریخ بسیار دیر صورت گرفت و تنها در برخی زبان های فرهنگ های متمدن و پیشرفته مانند سنسکریت، یونانی و چینی پدیدار «شدند». اما نمادهای «صیرورت»، تصاویر و اساطیری که آن را در حرکت قرار می دهد، در سطح ابتدایی فرهنگ ریشه دارند. تمام تصاویر حلزونی، مارپیچی، پدیداری نور از تاریکی، مراحل و دوره های گردش ماه، موج، و غیره، باورهای مربوط به حرکت، چرخه و گذر زمان، گذار از یک حالت وجود به دیگری (گذار از «شکل نگرفته»، تاریکی، به «شکل گرفته»، یعنی به نور) را نشان می دهند. نمادها و اساطیر مربوط به «صیرورت» ساختاری قمری دارند. این ماه است که به گونه ای بی نظیر جریان داشتن، گذار و حرکت، طلوع و افول، تولد و مرگ، تجدید حیات، و در یک کلام، چرخه های کیهانی، یعنی صیرورت دائمی امور یعنی زمان را نمایان می سازد