این کتاب، روایت تغییرات مهمی در تاریخ ایران در مقطع سقوط صفویان تا دوران سلطنت ( فتحعلی شاه قاجار ) است که به دستور ( محمدقلی میرزا ملک آرا ) حاکم مازندران در عهد آن پادشاه و توسط ( میرزا علی قلی ) متخلص به ( اقبال ) با ادبیاتی کاملا منشیانه و متکلف نوشته شده است. بسیاری وقایع روی داده در آن دوره منحصرا در این کتاب اشاره رفته و از این باب با منابع مشابه آن دوره همچون تاریخ محمدی تفاوت هایی دارد. این کتاب، در برهه ای از تاریخ ایران نگاشته شده که فقر منابع کاملا مشهود است و دست محققان این دوران را تنگ نموده است و با این که کتابی سفارش شده است و نگاهی جانبدارانه نسبت به حکومت گران تازه قاجار دارد اما باز هم می تواند تکمله ای بر شرح وقایع سیاسی و نظامی آن دوره پر آشوب باشد و...