در این کتاب می خوانیم که تصمیمات درست، همگرایی و وارون آن، تقسیمات نادرست می تواند واگرایی را به همراه آورد. تقسیمات کشوری را باید به عنوان شناسنامه کشور و میراث ناملموس ایران و حتی جهان دانست و باید از ظرفیت های تاریخی تقسیمات کشوری بهره برد. در کنار دگرگونی درخور نام های جغرافیایی، ناآگاهی فرهنگی که منجر به دگرکونی نادر خور و بی پشتوانه فرهنگی و تاریخی نام ها شده، مورد توجه قرار گرفته است. تاریخچه برخی ناآرامی های اجتماعی منجر به زیان های جبران ناپذیر جانی و مالی ناشی از دگرگونی نا به جا در تقسیمات کشوری، تاریخچه دستپاچگی در تصمیم گیری ها و دست به دست شدن های پی درپی واحدهای تقسیمات کشوری گفته شده است. دخالت نابه جای اندازه جمعیت، بودجه، سلایق و منافع شخصی، ملاحظات سیاسی و امنیتی، شهرستان سازی و استان سازی های دستوری و مجازی، بی هیچ گونه پایه فرهنگی و جغرافیای تاریخی نکوهش شده است و...