لئوناردو داوینچی، دومین رمان دمیتری مرشکوفسکی است که نخستین بار در سال 1900 توسط مجله ای منتشر شد و سپس به صورت نسخه ای جداگانه در سال 1991 انتشار یافت. این رمان بخش دوم از سه گانه ای به نام مسیح و ضد مسیح (1990-1907) ، است که با رمانی به نام مرگ خدایان آغاز شده است. مرسکوفسکی با مصالح و اطلاعاتی که در زمان خود از این نقاش و هنرمند نابغه یعنی لئونادرو داوینچی در دست دارد زندگی او را در قالب داستانی می نویسد. این رمان با تاجری آغاز می شود که به واکاوی مجسمه ی ونوس مشغول است و نیز با دعوت شدن لئوناردو به عنوان یک متخصص. این تکرار صحنه پایانی کتاب اول این سه گانه یعنی مرگ خدایان است. ماجراجویی های این هنرمند و اندیشمند بزرگ عصر رنسانس که بر خلاف پیش زمینه ی درگیری ها و مصیبت ها قرار دارد ، نشان دهنده ی دوباره ظهور کردن اومانیسم و بازگشت به روح عهد باستان و مقابله با وحشتهای منسوب به قرون وسطی است. این کتاب در قدرت جادویی اش برای برانگیختن تصاویر واضح و روشن از قرون وسطی غیرقابل مقایسه است. این مراسم تاریخی مجلل است، پر از نعمت و شکوه .در اینجا و آنجا خوانندگان نگاهی اجمالی به نقصان و ضعف اخلاقی که در پشت این عظمت است می اندازند. این اثر یک رمان تاریخی شگفت انگیز است که سرشار از شوخ طبعی تند و تیز است و شامل بخش هایی است که اشعار واقعی در میان نثر است.