این کتاب جلد دوم از مجموعهی چهارده جلدی «یادداشتهای سیاسی ایران» است که گزارشهای سفارت بریتانیا در ایران را طی سالهای 1901-1905 / 1280-1284 دربر میگیرد. این دوره مقارن با سالهای پایانی سلطنت مظفرالدین شاه است. ایران در این سالها در وضعیت اسفناکی قرار داشت. با توجه به ساختار ضعیف نیروهای مسلح و ضعف حکومت مرکزی، مناطق مختلف کشور شاهد بینظمی، آشفتگی و شورشهای محلی و قومی بود. وضعیت اقتصادی ایران نیز در این سالها بسیار بحرانی بود و شاه طی چند مرحله به استقراض خارجی روی آورد که البته بخشی از این وامها را صرف هزینهی مسافرتهایش به اروپا میکرد. از طرف دیگر، تحرکات فرقههای ضالّهی بابیت و بهائیت و واکنش علما و مردم در قبال آن و حمایت و سوءاستفادهی انگلیس از این مسئله، ازجمله موضوعاتی است که گزارشهای زیادی را بهخود اختصاص داده است. در این دوره نیز ایران شاهد رقابت سنتی روسیه و انگلیس در صحنهی سیاستهای داخلی خویش بود.