آنچه در این کتاب مطرح است، بحث بر سر «برنامهریزی توسعه» بوده و تاکید بر مسالة ضرورت برنامهریزی پویا. نگارندة کتاب بر آن است که در این مقوله، در ایران، ضعفهای بسیاری وجود دارد که اساسی است و ریشه دارد و باید برای رفع آن، ضمن استفاده و الگوبرداری از همة روشهای ابداعشده تاکنون، راههای کمالگرایانهتری یافت و به کار گرفت. کتاب از هشت فصل تشکیل شده که در فصل اول، مبانی و مفاهیم اولیة بحثهای برنامهریزی راهبردی، سلولگرایی، آیندهنگری و ماهیت آشوبناک سیستمهای اجتماعی مطرحشده است. در فصل دوم، دربارة فراگرد شکلگیری راهبرد، تاکید شده است. در فصل سوم، توجه به منابع ملی مورد تاکید قرار گرفته. فصل چهارم به طرح بحث ضرورت مواجهه برنامهریزیشده با اضطرارها و اهمیت کاربست سلولگرایی در طراحی برنامه اختصاص یافته است. در فصل پنجم به مقولة برنامهریزی «فرانسلی» و اهمیت رویکرد فرازمانی به برنامهریزی ملی، پرداخته شده و در فصل ششم ساختار اجرای برنامههای سلولی مورد اشاره قرار گرفته است. فصل هفتم به سازوکارهای حفظ دانش و مفهوم پشتیبانی از راهبرد و برنامه اختصاص یافته و در فصل هشتم، اهمیت نگاه واقعبینانه، به ایران، فرصتها، محدودیتها، منابع و تهدیدهای پیرامون آن مورد بحث قرار گرفته است.