تعهدات، مسئولیتها و محدودیتهای دولتها در هنگام بروز درگیریهای مسلحانه در چهار کنوانسیون ژنو، به انضمام دو پروتکل الحاقی سال 1977 به عنوان اسناد اصلی حقوق بین الملل و بشردوستانه، کاملا تبیین شده است. از میان کنوانسیونهای چهارگانة ژنو، کنوانسیون چهارم، کاربرد اجرایی بیشتری در سرزمینهای اشغالی دارد. این کنوانسیون به حمایت از غیرنظامیان در درگیریهای مسلحانه میپردازد و در آن مقررات مفصلی دربارة تعهدات رژیم اشغالگر درج شده است. در این میان رژیم اشغالگر اسرائیل همواره با توسل به تفاسیر غیرحقوقی و منحصر به فرد، به قابلیت اجرای کنوانسیون چهارم ژنو مصوب 1949 اعتراض کرده و مدعی است، این کنوانسیون در سرزمینهایی که اسرائیل از سال 1967 تاکنون در اشغال خود دارد، اجرا کردنی نیست. این سرزمینها شامل: نوار غزه، کرانة باختری رود اردن و نیز قدس شرقی است که اسرائیل آن را تدریجا پس از جنگ 1967 ضمیمة خاک خود کرده است. در کتاب حاضر ابعاد حقوقی جنگ غزه مورد بررسی قرار گرفته است.