در نظامهای سرمایهداری که در آن کنترل هر چه بیشتر عاملان و «منابع»، برابر با صرفه و سود بیشتر است، انسانهایی که تبدیل به داده شدهاند راحتتر قابل نظارت و کنترلاند. در این وضعیت، هدف این نیست که رایانهها و فضای مجازی برای بهبود امور برای کاربران یا کارکنان فراهم شود بلکه تلاش بر این است که افراد هر چه بیشتر در معرض و دسترس رایانهها و فضای مجازی قرار گیرند. این مسأله مرتبط است با معرفت شناسی اجتماعی. در معرفتشناسی اجتماعی، معرفتشناس در پی صدق و کذب گزاره یا موجه بودن و موجه نبودن گزاره نیست، بلکه دلشوره او پیبردن به چگونگی تولید معرفت و بررسی مکانیسمها و شرایط آن است…