سومین رمان آراز بارسقیان قصه مردی است که نمی تواند جدایی از همسرش را باور کند اما واقعیت خشن تر از این حرف هاست. آراز بارسقیان در سومین رمانش خواننده را دعوت به یک مفت سواری کرده است و نکته جالب اینکه نویسنده آن را بر اساس تجارب شخصی و واقعی خودش خلق کرده. البته در نسبتی دور با خود واقعی اش چون همه چیز از زاویه یک شخصیت داستانی روایت می شود. «آربی» شخصیت اصلی رمان سه شنبه، کارگردان تئاتر است اما پس از جدایی همسرش کمتر توانسته کار درخور تحسینی روی صحنه ببرد یا اینکه عمدا نخواسته چیزی را که جامعه می خواهد دو دستی تقدیمش کند. در این رمان ما با شخصیتی طرف هستیم که می خواهد دست از بازی کردن نقشش بکشد و نقابش را از صورت بردارد. در میانه ی این کشمکش هاست که نیرویی نامرئی او را مدام به سمت بوشهر می کشاند؛ ولی آربی برای رسیدن به آنجا حتی عجله ای هم ندارد پس به یک مفت سواری مفصل و طولانی می رود. نه بلیت هواپیما می خرد نه قطار یا اتوبوس. کوله اش را جمع می کند، تمام وسایلی که یک هیچ هایکر لازم دارد تا بدون اینکه پولی برای جاده بدهد، در جاده باشد. هر جایی که پیدا می کند، چادر می زند و اگر کسی او را به خانه اش دعوت کند، به آن جا می رود. رمان شرح اتفاقات و مشاهدات و عواطف آربی در این سفر است تا در نهایت او به مقصد نهایی اش برسد. جایی که می فهمد به قول آن آهنگ معروف گروه لنرد اسکنرد که از مشاهیر کلاسیک راک جهان هستند، «سه شنبه گذاشته و رفته، مثل عزیزم که او هم از من گذشته.» حال و هوای رمان و حتی تا اندازه ای شیوه ی روایت داستان، بسیاری را به یاد تمرین های ادبی سترگ تاریخ ادبیات می اندازد و در کارنامه ی آراز بارسقیان بی شک یک قدم بلند رو به جلو محسوب می شود. جوانی که از کیستی و چیستی خود بی خبر است، راهی سفری بی برنامه و نامعین به شهرهای اصفهان، شیراز، آبادان، اهواز و… می شود. او در طول سفر به مرور زندگی اش از پنج سال گذشته تا کنون می پردازد.
سبد خرید
