بعد از وقوع انقلاب اسلامی، مقاومت به عنوان یکی از عناصر هویت بخش ملی و دینی نقش برجسته ای در گفتمان سیاسی جمهوری اسلامی پیدا کرد. در چارچوب استراتژی عمق بخشی یا صدور انقلاب، تلاش شد مقاومت در خارج از مرزهای کشور نیز پیگیری شود؛ هم به عنوان عنصری رهایی بخش در برابر سلطه و استکبار و هم به عنوان ابزاری برای بازدارندگی در برابر دشمنان و نقش آفرینی در تحولات و نظم منطقه ای. نتیجۀ پیگیری این رویکرد در چهار دهۀ گذشته موجب شکلگیری مجموعه ای از کنشگران دولتی و غیردولتی شده است که «محور مقاومت» نام گرفته و هم اکنون یکی از قطب های قدرت در غرب آسیا محسوب می شود. این کتاب به بررسی مسائل محور مقاومت ازجمله روند تکامل، توانمندی ها، آسیب پذیری ها، تهدیدها و چالش های پیش روی آن و چگونگی نقش آفرینی این محور در نظم منطقه ای می پردازد.