هر اندازه که زمان به پیش میرود و ما در فرصتهای به دست آمده بخت آن را مییابیم که قدم در جستوجوی مناطق مختلفی که قالی بافی در آنها جریان دارد بنهیم. چشم انداز گستردهتری ازاین هنر بینظیر در مقابل دیدگانمان گشوده میشود. این تصور عینیت بیشتری مییابد که فرش تا چه اندازه با زندگی مردم ایران آمیخته است. این مسئله را به خصوص در مناطقی که این زمان فرشبافی در آن ها به دلایل مختلفی دچار انحطاط شده است. بهتر میتوان احساس کرد. در غالب خانهها دستگاههای فرشبافی برپاست. در برخی خانه ها دو یا سه دستگاه دیده میشودکه براساس آن مدتهای مدیدی است غبار کمکاری نشسته و با اینکه به دلیل بازار فرش چندی است که بر بسیاری از این دارها تاری پیچیده نشده و بافنده ای برابر آن ننشسته است ولی همواره امیدی ناخودآگاه، حتی تصور بیرون بردن دستگاه متروک را به ذهن صاحبخانه راه نمیدهد.