این اثر در چهارده فصل با عناوین «اسوگی اخلاقی در سنت حسینی»، «رحمت و حمایت در سنت حسینی»، «کرامت و سنت حسینی»، «شجاعت در سنت حسینی»، «تواضع و مهار خشم در سنت حسینی» و «تدبیر و دوراندیشی در سنت حسینی» تنظیم شده است. نویسنده در بخشی از مقدمه کتاب مینویسد: عاشورا نه تنها قطعهای متمایز از تاریخ حیات بشر، بلکه قطعهای متمایز در تمدنسازی بود؛ در این امتداد اثر عاشورا بر تمدنسازی را به خوبی میتوان در ایران، لبنان، یمن و پاکستان پس از عاشورا مشاهده کرد. وی در بخش دیگری میافزاید: گویا این جنگ جنگی فراتاریخی، بین انسان با ضدانسان، اخلاق با ضداخلاق و عدالت با ستم است. بنابراین این جنگ نه به منازعه داخلی اعراب، بلکه به نبرد تاریخی انسان و شیطان مربوط است. دشمن شرمنده از جنایت بیشرمانه و حماقتبار خود و دوست، شرمنده از دوری راه و فاصله زمان و عدم حضور در صحنه! با ادعای تاریخی «ای کاش من نیز با شما بودم»! حال اگر ندای تاریخی «ای کاش من هم با شما بودم»، در گستره زمان واقعه عاشورا تا آینده موعود تفسیر شود، چه میماند جز «عبرت از تدبیر و اخذ درس از حادثه». این کتاب با هدف اخذ درس از حال و هوای فکری و تحلیلی حاکم بر معادلههای تصمیم حادثهسازان و راویان حادثه عاشورا نگارش یافته است؛ با نگاهی فرازمانی به پیشینه عاشورا، از سنت مصطفوی و فاطمی و مرتضوی گرفته تا سنت مجتبوی و با تأملی بر واقعه نبرد حسینی و تبارشناسی آن، در میراثداری امامان شیعه از حضرت سجاد(ع) تا حضرت امام حسن ابا المهدی(ع) و سپس در رهگذر باور شیعه به منجی منتظر و مهدی هدایتگر در ورای عصرها و نسلها و نژادها و قومها؛ گویا داستان این خانواده داستان بشریت و داستان اخلاق در برابر بیاخلاقی است.