کتاب رستوران آخر جهان The Restaurant at the End of the Universe The Restaurant at the End of the Universe

روبرو شدن با نابودی به دست وگون های جنگی ، زمان غریبی است برای آرتور دنت و رفیق کنجکاوش که درون فضایی پرتاب شده اند که از غیرممکن بودن خالص قدرت می گیرد و آنها به شکل ناامیدانه ای در جستجوی مکانی برای غذا خوردن هستند. از جمله مسافران کشتی مسافرتی آرتور می توان به فورد پرفکت ، دوست دیرینه و همکار در راهنمای کهکشان برای اتواستاپ زن ها، . زافود رئیس جمهور سابق دو سر کهکشان، تریکا پناهنده زمینی که بومی شده است (نام او اکنون تریلیان است). و ماروین کسی که از هیچ چیزی رنج نمی برد اشاره کرد. و هیچ کدام از آنها خوشحال نیستند. رستوران آخر جهان دومین کتاب از مجموعه «راهنمای کهکشان برای اتواستاپ زن ها» یک مجموعه ی علمی تخیلی اثر داگلاس آدامز است. و دقیقا از همان جایی شروع می شود که کتاب قبلی این مجموعه یعنی راهنمای کهکشان برای اتو استاپ زن ها تمام شده است . پس از رستوران آخر جهان آدامز به ترتیب «زندگی، دنیا و همه چیز»، «خداحافظ و ممنون از اون همه ماهی»، «بیشترش چیز خاصی نیست» را نوشت. کتاب رستوران آخر جهان از آهنگ "Grand Hotel" گروه راک بریتانیایی به نام Procol Harum الهام گرفته است و نام آن نیز به میلیوی رستورانی که یکی از مکان های داستان است اشاره می کند. مجموعه «راهنمای کهکشان برای اتواستاپ زن ها» جزو پرفروش ترین رمان های دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی بوده و تاکنون به چندین زبان ترجمه شده است.