یکی از مهم ترین مواردی که هویت فرهنگی و تاریخی یک قوم را مشخص می کند لباس است. افراد برای شرکت جستن در اجتماعات، مراسم مذهبی، جشن، عزا و بسیاری از مناسبات مشترک، لباس مخصوص همان مناسبت را بر تن می کنند . اقوام مختلف لباس را یکی از نشانه های مهم پاسداشت و احترام به آیین های خود می دانند. البسه ی برازنده، یکی از مواردی است که احترام جمعی به همراه دارد و افراد برای نشان دادن موقعیت اجتماعی خود نیز از آن بهره می جویند. استفاده از تن پوش در سرزمین پارس سابقه ی دیرینه ای دارد و در کتب تاریخی و دینی ایران زمین نظیر اوستا بارها به آن اشاره شده است. تاریخ نگاری ها نشان می دهد که مردم ایران در انتخاب تن پوش سلیقه ی بسیاری به خرج داده و به برازندگی پوشش خود اهمیت بسیار می داده اند. ضرورت استفاده از تن پوش میان ایرانیان هم به دلیل حیا داشتن نسبت به برهنگی و هم برای ایجاد زیبایی ظاهری مطرح بوده است. معصومه محمدی سیف در کتاب جامعه شناسی پوشاک سنتی و زیورآلات زنان ایران زمین، به تحقیق در باب نوع البسه ی زنان پارسی و چگونگی تبدیل لباس های سنتی به نمادهای جاودانی که در طول تاریخ دست نخورده باقی مانده، پرداخته است. این اثر به تفصیل درباره ی اهمیت و جایگاه پوشش سنتی در عصر حاضر و مقایسه ی آن با پوشاک صنعتی و مدرن پرداخته و در کنار آن جنبه های زیبایی شناختی پوشاک سنتی زنان را مورد بررسی قرار می دهد. سر فصل های کتاب، پوشش های سنتی زنان هر منطقه و قومیت کشور را شامل می شود و در انتهای کتاب تصاویر دیدنی از تن پوش های سنتی هر استان تدوین شده است.