در کتاب هشت هزار سال تاریخ پوشاک اقوام ایرانی به قلم مهرآسا غیبی، با مجموعه ی ارزشمندی از گنجینه ی غنی پوشش و فرهنگ ایران زمین مواجه هستیم. این کتاب که متشکل از سیزده بخش می باشد در شش بخش نخست پوشاک باستانی و در هفت بخش بعدی پوشاک اسلامی مورد پژوهش قرار گرفته است. نگارنده در هر بخش ابتدا شرح مختصری از شرایط تاریخی و اجتماعی ارائه می کند و آثار آن را بر روی پوشش تبیین می کند؛ سپس اجزای البسه و نهایتا پارچه بافی های هر دوره را شرح می دهد. بخش نخست این کتاب به پوشش های اولیه و استفاده از عناصر طبیعی نظیر برگ و الیاف گیاهی برای پوشاندن بدن و مواردی نظیر رنگ آمیزی پوست و خال کوبی ها می پردازد و اشاره می کند که صنعت نساجی زودتر از بسیاری از نقاط دنیا در ایران شکل گرفت. بخش دوم به طور عمده از تن پوش ها و زیورآلات ساکنان فلات ایران و اقوام غالب علی الخصوص ایلامیان سخن می گوید و به پیشرفت های آنان در پارچه بافی اشاره می کند. بخش سوم به پوشاک آریایی ها شامل قوم ماد و پارس پرداخته و بخش چهارم سلوکیان را از لحاظ پوشش بررسی می کند . بخش پنجم پوشاک پارت ها یا اشکانیان، و بخش ششم ویژگی های لباس در دوره ی ساسانیان را بررسی کرده و بدین ترتیب بخش باستانی کتاب به پایان می رسد. از بخش هفتم پوشاک اعراب در شروع عصر اسلام مورد بررسی قرار گرفته و از این پس تا پایان کتاب و در دوره های مختلف پادشاهی ایران از سامانی تا قاجاریه، از تاثیر فرهنگ اسلامی بر پوشش اقوام ایرانی سخن گفته شده است.