این کتاب که از دو بخش تشکیل شده است، مجموعه ای از مفاهیم اصلی بنیامین نظیر تمثیل، هاله، تاریخ و سنت و غیره را مطرح می کند و می کوشد برخورد مفهومی بنیامین با پدیده هایی چون باروک را با ژست های مشابه کسانی چون تی.اس.الیوت و اف.آر.لیویس و غیره محک بزند. ایگلتون ، در بخش اول، از منظر لکان و دریدا وجوهی از کار بنیامین را که پیش از این تا حدودی مغفول و مبهم مانده بودند برجسته می کند و از این منظر خاص بر آن ها نور می تاباند. این کار تلاشی است برای این که بنیامین را که کم و بیش به چهره ی مطلوب مطالعات فرهنگی بدل شده است از پیوستار تاریخ نقد ادبی بیرون بکشد. در بخش دوم، او مفاهیم بنیامین را به شکلی خلاقانه در پس زمینه ی نظریات و نزاع های موجود در حوزه ی نقد ادبی قرار می دهد و می کوشد از مجموع این مباحث طرحی کلی از نقدی انقلابی به دست دهد. ایگلتون می نویسد: این کتاب را... نوشته ام تا در عین حال دست ما پیش از معاندان به بنیامین برسد.