مفهوم محله بهعنوان واحدی اجتماعی در محدودهای جغرافیایی، شاید به قدمت عمر بشر باشد. چگونگی همگام شدن با طبیعت، نیاز متقابل ساکنان، تأمین معاش و دلایل بسیار دیگری وجود این هستههای اجتماعی-فضایی را ضروری ساخت. گذر از زندگی اولیه و استقرار در هستههای زیستی روستایی و شهری، به شکلگیری مفهوم سنتی محله منجر شد. گستره زندگی در شهرها در محلههای مبتنی بر گروههای محلی قومی، شغلی و غیره حول هستههای خدماتی، تداوم یافت. حرکت از زندگی نیمه روستایی در محدوده شهرهای سنتی به شهرهای دوران صنعتی و تغییر شیوههای تولید، انتقال کار در خانه به کار در کارخانه و تولید صنعتی کشاورزی، اشکالی از شهرهای متجدد را به وجود آورد که بر ساختارهای تشکیلاتی سیاسی و حکومتی و سازمانهای اجتماعی و خدماتی متکی شدند.