به رغم آنکه از سال ۱۹۹۱ م.، با ترجمۀ شاهکار آنری لوفور یعنی کتاب تولید فضا (۱۹۷۴)، محبوبیت و شهرت او در میان انگلیسی‌زبانان رو به افزایش گذاشته؛ اما تاکنون توجه اندکی به تأثیرگذاری اندیشۀ او بر تولید واقعی معماری و شهر شده است. در حال حاضر، آثار لوفور در بیشتر مراکز آموزش معماری، برنامه‌ریزی شهری و طراحی شهری تدریس می‌شود. بااین حال، همچنان، تبدیل پیام لوفور به عمل، دست نیافتنی به نظر می‌رسد؛ زیرا در آثار او، دو جنبۀ چالش برانگیز برای مخاطبان انگلیسی زبان وجود دارد: یکی، رمانتیسم؛ و دیگری، آرمان شهرگرایی که در عین تقابل با مدرنیته، خواهان ترقی اند. به حتم، جهت گیری بدبینانۀ دوران معاصر نسبت به رمانتیسم و آرمان شهرگرایی مانع از آن شده است تا دیدگاه های لوفور از حوزۀ نظری به موقعیت های به راستی، تأثیرگذار بر عمل تبدیل شوند. تلاش برای درک معماری و شهرسازی با تأکید بر آرای لوفور و تبدیل آن به عمل -بدون توجه به آرمان شهرگرایی و رمانتیسم- ممکن است آن ها را بی تأثیر سازد. شاید در جهان امروز، آرمان شهرگرایی جایی نداشته باشد؛ اما لوفور این ایده را آن چنان نمایان می سازد که گویی چارۀ دیگری برای درمان جداماندگی سیاست از اجتماع وجود ندارد. شاید خواستن امور محال ممکن منجر به شکست شود؛ اما همان گونه که لوفور نشان می دهد، این کار نخستین گام به سوی دیگر ممکن هاست. برای اندیشیدن همراه با لوفور، باید به آرمان شهر نیز، اندیشید تا بتوان با آن موضوعی ارتباط یافت که پایدارترین و همچنین، بنیادی ترین مسئله در نگاه او به شهر و ساکنان آن است.
سبد خرید
